Isa sa mga gawaing
natutunan ng sinuman mula pa siguro pagkabata ay ang pumila... itinuturo
ang tamang pagpila sa tahanan, sa paaralan at kahit saang lugar. Ang masaklap
nito, malaking bahagi ng ating oras ang nagugugol lamang sa pagpila.
Gusto kong balikan ang isang karanasan
tungkol sa pagpila.
Kailangan kong pumunta sa Baguio upang
mag-renew ng aking lisensya. Gumising ako ng maaga upang maaga akong makaalis.
Medyo malayo din ang Baguio City mula sa aming lugar. Kung gaano kaaga akong
nagising ay ganoon din ang mga kasama ko sa bahay upang pumasok sa eskwela at
trabaho. Kailangan kong pumila sa bathroom…may nauna na sa akin! Pagkatapos
kumain ng agahan ay mabilis na akong nagbihis para magbyahe. Marami ng
pasaherong naghihintay ng van pa-Baguio ng alas sais ng umaga. May nauna na sa
akin kaya kailangan kong pumila sa dulo ng medyo mahaba nang pila!
Pangalawa na
ito Lord, sa isip isip ko.
Nakaalis din ang van sa wakas.
Pagdating ng toll gate…pila ang inabot
namin …kahit pa sabihin mong limang sasakyan lang naman ang sinusundan ay pila
pa ring matatawag. Huh! Pangalawang toll gate…ganoon din ang pila…salamat na
lang at hindi naman masyadong mahaba…minuto lang naman…Pang-apat na ito Lord!
Pasado alas nuwebe na marahil nang
makarating ako sa opisinang dapat kong puntahan. Siyempre ano pa nga ba ang dapat kong asahan kundi
ang pumila? Sa pagkuha ng application form…..window 7 pila….window 8
pila…window so and so pila….balik uli sa window 8 pila… kailangan ko pa pala ng
picture with name tag!
"Nasaan ba ang
pinakamabilis na photo lab ading?"
Sa wakas , sa dami ng pinagtanungan ko…pinakamabilis ang sa tantiya ko
ay ang magpunta sa SM na medyo malapit lang naman….kaya pa naman marahil ang
maglakad hanggang doon…pataas ng konti…pero kaya!
Sa isang photo shop sa SM Baguio ako
humantong baby ko!
Ano pa ang dapat kong asahan kundi ang pumila pagkat hindi
lang naman ako ang umakyat ng Baguio! Fifteen to forty five minutes plus ang
aking nagugol na oras sa picture lang naman, pero mabuti na 'yon kesa abutin ng
gabi dito sa Baguio.
Ginutom
po ako dahil mag-aalas dose na pala. Diyata't hindi pa ako natatapos sa aking
pakay ay nangalahating araw na ako.
Kailangang kumain kung ayaw kong matumba
sa gutom. Ang ginaw pa naman…at kailangan ang kape talaga.!
Saan ba ang magandang lugar? Iyong wala nang pila…pero sa oras na ganito
ay bihira ang kainan na walang tao. Lahat ay may pila…sa Jolibee..sa Mc
Do…Greenwich…KFC…mamahalin o hindi…may pila at ang hahaba pa! Gutom na gutom
ang mga tao sa pakiwari ko. Umakyat ako…tama ba? Sa foodcourt…baka konti ang
tao…pero laking pagkakamali dahil mas makapal pa pala ang pila dito.
Baba uli…sa
labas..sa gilid ng SM…may mga kainan din ... pero pareho lang…wala po akong
nagawa kundi ang pumila. Para lang sa isang choco drink at simpleng
pagkain…isang oras lang naman baby ko!
Ala una nang bumalik ako sa opisinang sinadya.
Isa-submit ko lang naman na ang mga requirements…madali na siguro…okay na.
Kailangan ko pa ring pumila sapagkat sabi ko nga, hindi lang ako ang umakyat ng
Baguio upang mag-renew ng lisensya.
Ang pagpila ay bahagi na ng buhay ng tao. Kaayusan ang dulot nito. Sa tahanan, sa paaralan o kahit saan man ay itinuturo ang maayos na pagpila upang magkaroon ng maayos na daloy ng pagpasok, paglabas, maiwasan ang pagsisikip, paggigitgitan, tulakan o anupamang aksidente na matatamo ng bawat isa.
Kung may kabutihan ay mayroon din namang di-magandang hatid ito. Marahil ay hindi lang natin pinapansin.
Nakakairita at nakaka-ubos oras ang dami ng pilang pwedeng maranasan sa isang araw. At kung kwentahin ang kabuuang oras na ginugol sa pagpila...matutuklasan na hindi nalalayo o kaya'y higit na marami kaysa sa oras na ginugol sa makabuluhang bagay.
Hindi ko maubos maisip kung paano kita makukumbinsi dito. Kung marahil ay hindi ko naranasan at madalas maranasan ang mga pangyayaring katulad ay hindi ko mabubuo ang artikulong ito.
 |
| Ang pagpila ay tanda ng disiplina! |
