Pangako

               Sa anumang mithiing nais makamit, lahat ay gagawin natin kahit kung minsa’y hanggang sa sukdulan. Sapagkat sino nga ba naman ang nais na mabigo? Masakit ang mabigo! Kung kaya’t sa tuwing halalan ay di nakapagtatakang maririnig ang mga pangako ng isang pulitikong nagnanais maluklok sa puwesto. Kung isa kang mangingibig, hindi nga ba’t lahat ay gagawin mo upang makuha ang matamis na “oo” ng iyong minamahal? Sukdulang mangako pa ng mga bagay na imposibleng magawa. Kung kaya’t pagdating sa punto ng tampuhan ng magkasintahan, madalas nating marinig ang mga ito. “Nasaan ang mga pangako mo? Ang sabi mo’y mahal mo ako! Sinungaling ka!”

               Tunay na masarap pakinggan ang mga matatamis na pangako ng isang tao. Maging ito’y mula sa isang pulitiko, sa isang manliligaw at sa kahit na sinong tao.  Masarap din ang umasa, ngunit kapag ang pangako’y napako, ano pa ang dapat asahan? Pagkamuhi, lungkot, sakit ng kalooban  at kawalan ng pagtitiwala ang ilan . At hindi po lingid sa atin ang pakiramdam ng mga nabanggit na asal.

              Hindi masaya ang mamuhay sa mundo kung ang puso’y puno ng hinanakit, lungkot at sama ng loob. Gayon din, ika’y dapat magpasalamat kung sa kabila ng lungkot at hinanakit na dulot sa kapwa ‘y nakakatulog ka pa ng mahimbing. Matigas ang iyong puso! At sadyang makapal na ang mukha ng taong di marunong tumupad sa kanyang pangako!

              It is better to erase your face than to erase your promises. Sapagkat sa oras ng iyong pangangako’y iniharap mo ang iyong mukha sa iyong kausap. Kung minsan ay itinuturo pa ang puso at pinagdadaup ang palad bilang tanda ng sinseridad.

              Hindi  masama ang mangako, huwag lamang po sanang mapapako. Lalong hindi masama ang umasa pagkat ito’y nakapagdudulot ng panibagong sigla sa buhay. Ngunit huwag umasa ng labis, pagkat kung mabibigo, ito’y magiging napakasakit.  

    Mam Eddie